ขายครั้งที่ 26

ร่างสูงก้มลงไปมอบจุมพิตร้อนที่โหมไฟในกายอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่ไล้ลงไปตามผิวเนียนจนถึงขอบปราการด่านสุดท้าย และก็ดึงมันออกอย่างง่ายดาย เรียกผิวแก้มของริทให้แดงก่ำ สองขาพยายามหนีบเข้าแต่ก็ติดร่างที่มาคั่นกลาง

“ อื๊ออ ” ฟันขาวพยายามขบกลั้นเสียงร้องจากการถูกสัมผัสในส่วนลับ โตโน่ไล้ฝ่ามือขึ้นลงเชื่องช้าทอดสายตามองร่างขาวบิดตัวไปมา ดวงตาคู่ดุเป็นประกายวาววับชอบใจเขาเร่งมือขึ้นเรื่อยๆจนเสียงหวานครางก้องไปทั่วห้อง จนในที่สุดกายเล็กก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยความรู้สึกออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่

ฮืออ น่าอายชะมัด

ริทได้แต่คิดแล้วพลิกหน้าซุกเข้าหมอนใบใหญ่ ไม่อยากให้เห็นสภาพในตอนนี้เลย น่าอายสุดๆ แต่ดูเหมือนโตโน่จะไม่คิดอย่างนั้น เขาอยากมอง มองให้สมความคิดถึง มองอย่างไรก็ไม่เบื่อ มีแต่จะเพิ่มความร้อนรุ่มภายในกาย คนตัวโตลุกขึ้นไปหยิบของจำเป็นโยนไว้บนฟูกก่อนจะสะบัดกางเกงขึ้นคร่อมร่างเล็กอีกครั้ง

“ อ๊าาา ” ร่างเล็กไม่อาจกลั้นเสียงร้องไว้ได้เมื่อปลายลิ้นร้อนเร่งเร้าเอาแต่ใจกับยอดอกทั้งสองข้างสลับไปมากับนิ้วร้ายกาจที่บีบดึงจนมันบวมแดงตัดกับผิวกายขาว ฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเจลหล่อลื่นแต่เข้าที่ช่องทางด้านหลังแบบไม่ตั้งตัว ทำเอาช่องทางนั้นบีบเกร็งให้นิ้วร้อนค่อยๆนวดคลึงกลีบทำความคุ้นเคยกันอีกครั้ง

“ สองปีมานี้ เคยมีใครเข้ามาไหม? ” ดวงตาคู่กลมฉ่ำอารมณ์ถลึงใส่คนถามคำถามแสนน่าอาย ริทไม่ตอบ แต่ทุบเข้าลาดไหล่หนานั่นเต็มแรงฐานถามอะไรไม่รู้เรื่อง กล้าถามมาก็กล้าตอบไม่โกง

“ โตโน่เลิกขาย แต่คนอื่นไม่ได้เลิกขายนี่ ” ร่างเล็กกระตุกยิ้มยั่วให้คนมองตาวาววับ ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะจุดยิ้มร้าย

“ หึ ต้องพิสูจน์ ”

“ อ๊าา! ” ริทร้องครางลั่นเพราะต้องรับสองนิ้วที่แทรกเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว มันทั้งตึงและเจ็บจี๊ด แต่ริทรู้ดีว่าเขาต้องรับอะไรที่ใหญ่กว่านี้มาก ไม่อยากจะบรรยายเลยว่ามันต้องเจ็บขนาดไหน… “  เบาๆ อ๊ะ หน่อย ”

สองมือน้อยบีบลาดไหล่แกร่งแน่น เขาไม่กล้ามองภาพตรงหน้าด้วยซ้ำเพราะรับรู้ถึงสายตาคู่ดุที่กำลังจ้องช่องทางที่ถูกรุกรานของเขา นิ้วร้ายกาจหมุนควงอย่างชำนาญไม่เสียชื่ออดีตนักขายคิวทอง กายเล็กบิดเร่าด้วยอารมณ์ที่เริ่มลุกเหิมอีกครั้ง

ตึกตัก ตึกตัก

ใจดวงน้อยเต้นหนักเมื่อได้ยินเสียงรูดนิ้วออกชื้นแฉะ ช่องทางที่โล่งหวิวขมิบถี่ด้วยความตื่นเต้นเพราะรู้ว่าอะไรจะตามมาต่อจากนี้หลังจากเสียงฉีกซองบางอย่างดังขั้น ดวงตาคู่กลมหลับปี๋อย่างตื่นกลัว ก็มันไม่ชินนี่…

“ หึ ” เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทางคนใต้ร่าง โตโน่ก้มลงไปจับใบหน้าเล็กให้หันมารับจูบร้อนจากเขา ตวัดเกี่ยวแลกลิ้นดึงความสนในพลางนวดคลึงบั้นท้ายนิ่มให้ผ่อนคลายชินมือ อาศัยจังหวะที่ร่างเล็กเผลอจ่อดันตัวเองเข้าไป

“ อึ๊.. เจ็บ ” ริทครางหวิวเมื่อความเจ็บตรงทางนั้นแล่นริ้วจนน้ำตาซึม รับรู้ถึงความเป็นโตโน่ที่หยุดชะงัก ก่อนที่เจ้าตัวจะก้มลงมามอบจุมพิตปลอบโยน พร้อมกับฝ่ามือร้อนนวดคลึงส่วนสำคัญของริทดึงความสนใจจากความเจ็บ

“ อ่าาา ” ร่างสูงเองก็ครางต่ำเพราะช่องทางแคบนั้นบีบรัดเหลือเกิน พยายามแยกสองขาเรียวออกกว้างค่อยๆดันตัวเองเข้าไปจนสุด เสียงหอบหายใจดังไปทั่วห้องนอน ไอร้อนโอบล้อมจนยากที่จะหยุด กลิ่นเหงื่อไคลและความชื้นแฉะ องค์ประกอบทุกอย่างต่างล้วนต่อเติมอารมณ์ของคนทั้งคู่ให้ถวิลหากันมากกว่าเก่า

“ อ๊ะ อ๊ะ ฮื้ออ ” ร่างเล็กครางกระเส่าเมื่อเอวสอบเริ่มขับเคลื่อนกายช้าๆแต่หนักหน่วงจนตัวโยน ใบหน้าน่ารักบูดเบี้ยวแต่ยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้คนมอง โตโน่ก้มลงไปฟัดแก้มขาวมอบจูบร้อนให้พร้อมขยับกายหนักหน่วงขึ้น เร็วขึ้น

“ ชะ..ช้า ช้า อึก..หน่อย ” ดวงตาคู่ดุมองคนที่เสือกไสหน้าไปกับหมอน หวงตาชื้นน้ำนั้นทำให้ร่างสูงหอบหายใจแรงก่อนที่จับสองขาเรียวมั่นกระแทกกระทั้นเข้าไปรัวเร็วไม่สนคำขอแสนอ้อนวอน “ อ๊า อ๊ะๆๆ ”

“ ซี๊ดดด ” ใช่ว่าแค่ริทที่รู้สึก ฝ่ายรุกเองก็รู้สึกมากเช่นกัน ความเสียวกระสันพุ่งขึ้นสูงปรี๊ดตามจังหวะที่เร็วรัว ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปผสานกุมสองมือเล็กไว้แน่น สองสายตาสบกันเต็มไปด้วยความใคร่และความรัก หยาดเหงื่อชื้นผสมเคล้ากันจนในที่สุดก็พากันไปถึงปลายทางของอารมณ์

“ อ๊าาาา! ”

ร่างเล็กร้องลั่นเมื่อจังหวะสุดท้ายมารัวแรงจนเกินรับไหว เสียงหอบหายใจดังทั่วห้องยากที่จะแยกว่าของใครเป็นของใคร เช่นเดียวกับเสียงหัวใจที่แข่งกันเต้นระรัวจนสัมผัสได้ โตโน่ทิ้งตัวนิ่งซุกใบหน้าจุมพิตเข้าลำคอขาวขบเม้มเพิ่มรอยตำหนิแสดงความเป็นเจ้าของ สองเรียวแขนเล็กก็ค่อยๆเอื้อมขึ้นไปกอดคนที่ทับตัวเองลูบแผ่นหลังกว้างขึ้นลงราวกับปลอบโยน

“ แฮ่ก รู้ยังว่าสองปีที่ผ่านมา แฮ่ก มีใครเข้ามาบ้าง ” ร่างเล็กแกล้งถามยั่วเย้าให้คนที่นอนซุกอยู่ยันตัวขึ้นมาสบดวงตาคู่โตฉ่ำวาว

“ หึ ไม่แน่ใจ ” ว่าจบก็ก้มลงไปฉกชิมความหวานจากริมฝีปากสีแดงสด มอบความรุ่มร้อนให้ประทุอีกครั้ง ก่อนที่จะยืดตัวขึ้นดวงตาคู่เป็นประกายวาววาบ

“ ต้องพิสูจน์อีกหลายรอบ ”

 

แล้วมีหรือที่เหยื่อตัวน้อยจะปฏิเสธได้…

 

 

 

นี่โตโน่หรือ DSI จะพิสูจน์ลึกเกินไปแล้ว…

 

 

 

 

(อ่านต่อที่เด็กดีค่ะ)