Hello Teacher! บทเรียนที่31 : ความทรงจำรัก

“ ทำไมง่วงเร็วจัง ปกตินอนดึกนี่นา หืม? ” ลำแขนแกร่งค่อยๆคลายออก พลิกร่างเล็กให้หันเข้าหาตัวแทน ดันให้ชิดขอบโต๊ะเครื่องแป้ง วางลำแขนปิดกั้นหนทางหนี จ้องมองคนที่ก้มหน้านิ่งทว่าใบหูกลับแดงก่ำ

มือหนาเชยคางน้อยขึ้น สบนัยน์ตาสีน้ำตาลไหวระริก ใบหน้าหวานละมุนช่างมีเสน่ห์ดึงดูดใจเขานัก ภาคินค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าไปช้าๆ แตะริมฝีปากบางแผ่วเบาด้วยความรักใคร่ ขบเม้มเรียวปากนุ่มนิ่ม ก่อนแทรกปลายลิ้นร้อนลิ้มรสความหวานกระตุ้นลิ้นเล็กให้ตอบรับสัมผัส ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังเนียนผ่านเอวบางมาจนถึงสะโพกนุ่มนิ่ม เรืองริทหลับตาพริ้มสติเริ่มหลุดลอยไปกับสัมผัสที่ถูกปรนเปรอ

“ อื้มมม ” เสียงครางแผ่วดังขึ้นในลำคอขาวเมื่อปลายนิ้วยาวแตะที่ยอดอกผ่านเสื้อเชิ้ตตัวบางที่สวมใส่ ลำแขนเล็กเผลอยกขึ้นคล้องลำคอหนาเปิดพื้นที่ให้จมูกโด่งขบเม้มลำขอได้ถนัดถนี่

“ อ๊ะ ” ร่างสูงช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นไปวางบนเตียงแผ่วเบา ริมฝีปากบางถูกครอบครองอีกครั้งอย่างเร่าร้อน อารมณ์ที่มีแต่จะสูงขึ้นพาให้เขาหยุดยั้งตัวเองไม่ได้ ยิ่งกลิ่นหอมอ่อนๆกับผิวกายนุ่มนิ่มทำให้ไม่สามารถห้ามใจได้อีกต่อไป

“ พะ..พี่โน่ ” เสียงหวานสั่นด้วยความหวั่นกลัวเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าปรากฏสู่สายตาคู่คมที่มองสำรวจไปทั่ว มือน้อยยกขึ้นปิดใบหน้าที่แก้มนวลแดงปลั่งอย่างเขินอาย รู้สึกผิวกายร้อนผ่าวราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ต่างจากอีกคนที่ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

“ ไม่ต้องกลัวนะ ” กระซิบแผ่วข้างใบหู หยัดกายขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองออกทุกชิ้น มือหนาดึงมือน้อยออกจับราบไปกับเตียง มองสบร่างเล็กด้วยแววตาหวานล้ำ กดจุมพิตลงริมฝีปากบางอีกครั้งก่อนเลื่อนลงขบเม้มผิวกายขาวสร้างรอยรักให้รู้ว่ามีเจ้าของแล้วตั้งแต่ซอกคอ ไหปลาร้า ตลอดจนไหล่ลาดเนียนรวมถึงต้นแขนขาว ไล่มาจนดึงยอดอกสีหวานชูชันรอรับสัมผัสจากปลายลิ้นร้อน ขบเม้มพร้อมคลึงปลายยอดอีกข้างเบาๆเรียกเสียงครางหวานหู

“ อื้อออ อ๊า ”

“ อย่าดื้อสิครับ ” เขาว่าไม่จริงจังนักเมื่อร่างเล็กเอาแต่หุบขาแน่น ริมฝีปากหนาอมยิ้มอย่างเอ็นดู ออกแรงอีกนิดก็สามารถแทรกตัวมาระหว่างขาเรียวได้ มือหนาบีบเค้นสะโพกนิ่ม จ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความหลงใหลและรักใคร่ แอบหัวเราะให้กับริมฝีปากบางที่เบ้ออกเล็กน้อย รู้ว่าอีกฝ่ายคงกลัวระคนเขินอายจึงจูบซับปลอบประโลมอีกครั้ง ค่อยๆเลื่อนปลายนิ้วสัมผัสช่องทางด้านหลังลูบไล้สร้างความคุ้นชินให้จนร่างเล็กหายใจเป็นปกติ เหลือเพียงเสียงครางหวานหูกระตุ้นอารมณ์

“ อ๊ะๆ ยะ..อย่า ” เรืองริทร้องห้ามแผ่วเมื่อนิ้วยาวแทรกผ่านเข้ามาในลำตัวขยับไปมาสร้างความเสียวซ่านจนต้องจิกปลายนิ้วลงบนไหล่หนา ขาเรียวบิดไปมาหวังระบายอารมณ์ที่ตอนนี้อย่างไรก็คงหยุดไม่อยู่

ร่างสูงเคลื่อนตัวจุมพิตหน้าผากเนียนอีกครั้งก่อนจะถอนนิ้วออกมา แล้วแทนที่ด้วยบางสิ่งที่หนักกว่า ค่อยๆแทรกกายช้าๆจ้องมองใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเป็นห่วง รู้สึกได้ถึงแรงจิกบริเวณหัวไหล่ ฟันขาวขบริมฝีปากตัวเองแน่นกลั้นความเจ็บที่แล่นเป็นริ้วๆ

“ เจ็บ..พี่โน่...อ๊ะ... ” ริมฝีปากหนาจูบซับน้ำตาใสที่เอ่อล้นดวงตากลมโตทั้งสองข้างเมื่อเขาสามารถแทรกกายเข้ามาได้จนสุด หยุดนิ่งให้ร่างเล็กเกิดความคุ้นชิน พยายามเบี่ยงความสนใจโดยการโลมเลียยอดอกสีหวานอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ต้นขาขาวไปมา ก่อนที่จะเริ่มขยับตัวช้าๆ

“ อ๊ะๆๆ ฮะ..อ๊า ” เสียงครางดังไม่หยุดเมื่อร่างสูงขยับตัวกระแทกกระทั้นความรักตามแรงอารมณ์ ฝ่ามือหนาผสานกับมือน้อยแน่น  เหงื่อไคลโทรมกายไม่ได้ทำให้ภาพตรงหน้างดงามลดลงเลย ตรงกันข้ามกลับยิ่งกระตุ้นเขานัก ยิ่งสายตาหวานเยิ้ม แก้มเนียนแดงปลั่ง กับริมฝีปากบางที่เผยอเรียกชื่อเขานั่น โทษพี่ไม่ได้นะ...ริทผิดเองดันที่น่ารัก

            “ อ๊ะๆ..อ๊า พี่โน่ อื้อออ  ”

            “ อ่า... ” เสียงทุ้มก็อดครางออกมาไม่ได้เมื่อเขาเองก็สุขสมไม่แพ้คนใต้ร่าง ก้มลงแลกลิ้นคลอเคลียกันอีกครั้ง ก่อนที่บทรักเร่าร้อนจะดำเนินต่อไปตลอดทั้งคืน แลกสัมผัสกันและกันแต่งแต้มความทรงจำให้สวยงาม...